هیدروکربن های سبک از ترکیبات نفتی سنگین مبتنی بر روش های شیمیایی با استفاده از کاتالیست و دماهای بالا تولید می شوند. به همین دلیل، قیمت تمام شده تولید فرآورده های سبک تر، افزایش یافته است.  از این رو، توسعه روش های جایگزین که بتواند مصرف انرژی در این فرآیندها را کاهش دهد، می تواند زمینه ساز توسعه فرآیندهای تولید ترکیبات نفتی سبک تر از ترکیبات سنگین نفتی با ارزش اقتصادی بالایی شود.

در این راستا پلاسمای سرد می تواند به صورت مؤثر به شکستن ترکیبات نفتی سنگین و تبدیل آن به هیدروکربن های سبک با ارزش نقش ایفا نماید. پلاسما به دلیل ماهیت ذاتی ای که دارد (یک محیط یونیزه شده با سطح انرژی بالا) می تواند گزینه مناسبی برای استفاده در فرآیندهای شیمیایی باشد. ایجاد محیطی یونیزه شده با یون ها پّر انرژی که می توانند شروع کننده واکنش های شیمیایی فراوانی از جمله شکستن ترکیبات نفتی (Cracking) باشد، که می تواند به عنوان جایگزینی برای روش های رایج در فرآیندهای پالایشگاهی باشد.

از هیدروکربن های سبک معمولاً برای تولید ترکیبات آروماتیک و بنزین با عدد اکتان زیاد استفاده می شود. بعلاوه، به عنوان حلال و خوراک در صنایع شیمایی و پتروشیمی برای تولید انواع محصولات پتروشیمی مانند رقیق کننده ها مورد استفاده قرار می گیرد. تفاوت هیدروکربن های سبک از سایر هیدروکربن ها، در تعداد اتم های کربن موجود ساختار آن ها می باشد. این مواد، مایعاتی شفاف با موی ملایم هستند و از لحاظ شیمیایی پایدار بوده و هیچ گونه خوردگی ایجاد نمی کنند.